Deel de liefde… dat schrijft de Nederlandse popzanger Nielson onderaan persoonlijke berichten op zijn website. Een mooi uitgangspunt voor een ambassadeur van het Bevrijdingsfestival dat jaarlijks gehouden wordt op 5 mei. Op die dag zal de jonge artiest op verschillende podia onze vrede vieren maar tegelijkertijd aandacht geven aan verdraagzaamheid.
Ter voorbereiding op zijn rol bracht Nielson een bezoek aan het theater Bataclan in Parijs waar afgelopen november een terroristische aanslag plaatsvond. “Toen ik daar was begreep ik wat ‘vrijheid’ betekent. Ik dacht altijd dat ik me er bewust van was. Je kijkt naar de tv op 4 mei tijdens dodenherdenking en staat er dan een minuut bij stil. Tuurlijk moet je dat doen want dat is respectvol. Maar ik heb eigenlijk nooit gerealiseerd wat het inhoud.
Nu weet ik natuurlijk nog steeds niet hoe het is om te leven tussen bombardementen en laten we hopen dat dat ook nooit gebeurt. Maar het is een kwestie van bewustwording van wat er in de wereld gaande is. Dat durf ik nu wel te zeggen.”
Nielson (de artiestennaam van Niels Littooij) komt uit Dordrecht, een slaperig stadje aan de Maasoever. “Geloof me hier gebeurt helemaal niks; je kunt niet eens fatsoenlijk uitgaan. Wat dat betreft heb ik weinig meegemaakt. Die aanslag op het Bataclan raakte mij persoonlijk omdat het natuurlijk in een popzaal is gebeurd. Ik vond het ineens zo echt allemaal. Ik heb de hele nacht zitten kijken naar de nieuwsverslaggeving op tv. Daarna heb ik er ook een liedje over geschreven omdat ik het echt van me af moest zetten: woede, angst en onbegrip. Ik twijfel alleen wel of ik dat liedje – Wordt het ooit weer rustig in Parijs- ga spelen op Bevrijdingspop want het was een oprechte actie. Eenmalig.”
Bij de bloemenzee aan de voet van het monument op de Place de la République waar nog dagelijks mensen bijeenkomen om hun respect aan de slachtoffers te brengen stond Nielson met Stephan de Vries, correspondent van CNN en RTL nieuws. “Ik heb zoveel van hem geleerd. Stephan vertelde mij alles vanuit zijn eigen perspectief en gaf aan dat tijdens zulke momenten van complete chaos de echte helden in de maatschappij opstaan. De bangste buurman wordt ineens een redder in nood, met gevaar voor eigen leven. Dat vind ik ook wel een hele mooi gedachte. Ik ben ook benieuwd hoe ik zou reageren in dat soort situaties.”
Nielson: “Eigenlijk denk ik dat we terug zijn gezakt qua beschaving.”
Ook ontmoette Nielson een leeftijdgenoot die op straat ‘Imagine’ ten gehore bracht. “Die jongen David, doet dat op alle plekken in de wereld waar onrust is. Hij wilde ook met mij naar Syrië, maar daar heb ik voor bedankt. Ik vond daar zo staan al heftig genoeg hoor. De gewaarwording bij al die kransen en kaarsjes is echt insane. Je staat bij het monument en iedereen is stil. Het is oprechte rouw. Ondertussen vliegen links en rechts de auto’s langs je heen. Het leven gaat letterlijk gewoon door. Op dat moment realiseerde ik me dat ik nooit echt stil had gestaan bij oorlog en bedreigende situaties. Nu ben ik gaan nadenken. Hoe kunnen we dit voorkomen?”
Hoe moet de maatschappij omgaan met vrijheid? “Wat voor mij heel erg duidelijk werd na Parijs is dat mensen niet meer naar elkaar luisteren en er nauwelijks oprechte interesse is voor elkaar. Iedereen is eerder bang voor wat ze niet kennen. Maar als je die grens overgaat zie je dat andere culturen helemaal niet zo eng zijn en dat we elkaar juist prima begrijpen. Sterker nog we kunnen nog veel leren van elkaar. Angst is onze allergrootste remmer. Daar mogen we niet aan toegeven want dat is te makkelijk. We moeten nadenken, luisteren en niet bang zijn. Eigenlijk denk ik dat we terug zijn gezakt qua beschaving. Ik ben natuurlijk nog niet zo oud, maar dat gevoel heb ik wel.”
“Als je jezelf ziet in anderen kun je mensen nooit meer haten”
Deel de liefde. Nielson:“Ik zocht eerlijk gezegd naar een originele manier om te zeggen ‘tot ziens’, ‘de groetjes’, maar ja deel de liefde, ja dat kan de wereld wel een beetje gebruiken toch. Ik weet eerlijk gezegd nog niet zo goed wat ik allemaal ga zeggen daar op het podium op 5 mei. Ik ben de indrukken van mijn trip naar Frankrijk nog aan het verwerken. Maar weet je wat het is: vrijheid is boven je angst uitstijgen. Als je jezelf ziet in andere mensen kun je ze nooit meer haten.”
Tekst: Annemarie van de weert
