Tim Hofman (27) is een beetje ‘the golden kid’ van de Publieke Omroep. Zijn leven lijkt een aaneenschakeling van succes. Zondagskind? “Hell no! Ik werk echt keihard man”, aldus de immens populaire verslaggever.

“Mijn leven gaat echt niet altijd van een leien dakje. Een zondagskind komt het allemaal aanwaaien, die hoeft daar niks voor te doen. Maar ook ik heb eens hopeloos verloren bij een tramhokje gestaan met mijn ziel onder mijn arm terwijl ik net aan studie nummer drie was begonnen. Ik vond het vreselijk. Acht uur in de week college en dan met zo’n studiegroepje een opdracht uitwerken. Dan moet je daarnaast een stom baantje hebben om te overleven. Ik was drie jaar lang verkoper voor goede doelen en ging elke dag langs de deuren. Maar daardoor heb ik wel echt leren lullen. Ik verkoop nog een grasmaaier aan iemand met beton in zijn achtertuin. Toch, die hele studententijd, ik werd er echt heel ongelukkig van.”

‘Mijn vader belde me op en zei: ‘Tim het gaat echt voor geen reet. Stop er gewoon mee en ga iets leuks doen.’

Tim is zogezegd goed gesjeesd. Na een poging Taal & en Cultuurstudies (Utrecht), Nederlandse taal (Leiden) en Communicatiewetenschappen (Amsterdam) stond hij op een dag te wachten op tram 6 in Den Haag. “Mijn vader belde me op en zei: ‘Tim het gaat echt voor geen reet. Stop er gewoon mee en ga iets leuks doen.’ En ik dacht ‘oh chill’ dat had ik net even nodig. Toen heb ik op de UvA-website meteen de cancelbutton aangeklikt en ben een borrel gaan drinken. Ik voelde me enorm bevrijd. Mijn ouders (moeder operatieassistent, vader bankmedewerker – red.) hebben me gelukkig nooit geforceerd om iets te doen, maar zeiden toen wel dat het een slecht idee is als je op de bank gaat zitten.”


Foto: Jesje Veling

De gedachte dat hij leraar Nederlands moest worden – omdat je dan lekker veel vakantie hebt – gooide hij overboord. Het was tijd om zijn hart te volgen. Televisie maken. In 2011 wordt Tim uit duizenden jongeren geselecteerd om de BNN University te doorlopen. Na drie maanden opleiding begint hij als verslaggever voor 101TV, waar hij TimTV maakt. Sindsdien heeft zijn leven een vlucht genomen. “Maar nogmaals, het gaat allemaal niet vanzelf. Ik zoek de dingen altijd wel op hè. Ik lees veel op allerlei gebied. Ik vind kennis vergaren heel vet en ik denk veel na over dingen om er vervolgens een mening over te vormen. Ik wil niet belerend klinken want ik heb echt een hele erge hekel aan belerende mensen, maar ik vind het fijn als mensen zich ergens om bekommeren. Dat heb ik wel aan te merken op sommige twintigers – en daar horen studenten ook bij – iedereen is heel kritisch over elkaar, maar iets meer activisme mag wel wat mij betreft. Laat van je horen. Doe dat een beetje voor de maatschappij en een beetje voor jezelf. Al vind ik nu wel dat ik klink als een Maggi-reclame. Maar goed, universiteiten moeten eigenlijk ook een plek zijn waar het broeit en borrelt. Maar als je het mij vraagt, is het nu vooral een fundament en daar mag je dan zachtjes overheen lopen.”

Is er dan helemaal niks leuks aan het studentenleven?
“Jawel hoor. Studieboeken zijn mega interessant. Ik heb er natuurlijk nogal wat verzameld en ze staan allemaal pontificaal in mijn huiskamer. Ik ken overigens ook veel mensen door al die studies. Ik ging dan wel nooit naar borrels, maar met die corps-jongens kon ik altijd goed opschieten. Lid zijn van een vereniging is verder uit principe niks voor mij. Al denk ik wel dat als ik was komen opdraven op hospiteerrondes voor studentenhuizen en al dat gedoe, ik misschien wel meer plezier beleefd had aan het studentenleven. Ik heb er eerlijk gezegd ook nooit mijn best voor gedaan om er iets van te maken.”

‘Universiteiten zijn een fundament waar je zachtjes overheen mag lopen’

Zeg, hoe zit het dan nu eigenlijk met je studieschuld?
“Jaaaaa, als je niks afmaakt moet je inderdaad alles terugbetalen. Ik heb nu bijna alles afgelost, maar mijn studieschuld was wel heel hoog. Overigens heb ik nu minstens zoveel zorgen als tijdens mijn jaren als student. Wat dat betreft zou ik zeggen: geniet er nog maar even van. Had ik al gezegd dat ik het heel knap vind als mensen een master hebben afgerond? Het is mij nooit gelukt.”

Tekst: Annemarie van de weert